Video Metni:
Şefaat Haktır. 2. Delil: Taha suresi 109. Ayet
A- Şefaatin hak olduğuna dair göstereceğimiz 2. Kur’an delilimiz, Taha suresinin 109. ayet-i kerimesidir. Bu ayet-i kerimede şöyle buyrulur.
يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا O gün, Rahman’ın kendisine izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimselerden başkasına şefaat fayda vermez.
B- Evet tam konumuza bakan bir ayet bu…
A- Şimdi, bu ayet-i kerime üzerinde biraz tahlil yapalım…
Ayeti kerimenin başında يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ O gün şefaat fayda vermez. buyrulmuş, daha sonra إِلَّا مَنْ o kimse müstesna denilerek(denilmiş), şefaatin fayda vermeyeceği hükmünden bir kısım insanlar müstesna kılınmıştır. …
B- O zaman إِلاَّ مَنْ ifadesinden anlıyoruz ki, bir kısım insanlara şefaat fayda verecektir.
A- Evet eğer şefaat hak olmasaydı, böyle bir istisna yapılmaz; “O gün şefaat fayda vermez.” denilerek ayete nokta konulurdu. Ancak nokta konulmamış إِلَّا مَنْ denilerek istisna yapılmıştır.
B- Peki, bu istisnaya giren kullar kimlerdir?…
A- Ayetin devamı bunu beyan eder: أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ Rahman’ın kendisine izin verdiği وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا ve sözünden hoşnut olduğu kimseler… Şimdi bu ayet-i kerimeye bakarak sana soruyorum. Şefaat kime fayda vermeyecek?…
B- Allah’ın izin vermediği ve sözünden hoşnut olmadığı kimselere…
A- Peki, şefaat kime fayda verecek?…
B- Allah’ın izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimselere…
A- İşte bak, ayetin açık beyanıyla: Allah’ın izin verdiklerine ve sözünden razı olduklarına şefaat fayda verecektir. Mesela, bir kulun günahları sevaplarından çoktur. Bu sebeple Cehennemi hak eder. Ancak onun bir sözü veya bir ameli vardır ki, Allah o sözden ve o amelden hoşnut olmuştur. Her ne kadar o söz ve o amel küçükse de Allah’ın rahmetini ve rızasını celbetmiştir.
B- İşte Allah-u Teâlâ o ameli sebebiyle kulunu affetmeyi murad eder. Bunu murad edince de onun hakkında şefaate izin verir öyle değil mi?
A- Evet aynen öyle. Zaten, Şefaat; meleklerin, peygamberlerin veya salih kulların, o günahkar kulun affedilmesi için Allah’a yaptıkları bir duadır demiştik. Allah, kulunu affetmeyi murad edince, onun hakkındaki duayı kabul eder. Bu durumda o kula şefaat edilmiş olur…
B- Bu şefaati kabul etmeyenler şefaatin manasını gerçekten saptırıyorlar. Sanki Allah izin vermeden, bir kimse çıkıp şefaat edecekmiş gibi konuşuyorlar. Görüldüğü gibi, Affeden yine Allah’tır. Şefaat ise, Allah’ın affına bir vesiledir.
A- Doğru diyorsun. Şimdi şefaati inkar edenlere bazı sorular soralım… çeptır
Ayeti kerimede, Allah’ın izin verdiği ve sözünden razı olduğu kimselere şefaatin fayda vereceği buyrulmuştur. Demek şefaat haktır ve Allah’ın iznine ve rızasına bağlıdır. …
Şimdi şefaati inkar edenlere soruyorum: Sizler bu ayet-i kerimeyi hiç mi okumuyorsunuz? Ayet apaçık bir şekilde, şefaati Allah’ın izni ve rızasına bağlarken, sizler nasıl oluyor da bu ayete gözlerinizi kapıyorsunuz?…
Ayetteki إِلاَّ مَنْ “O kişi müstesna” kaydını görmüyor musunuz?
B- Eğer şefaat olmasaydı, ayette إِلاَّ مَنْ denilir miydi?
A- إِلاَّ مَنْ demek, “Şefaat ancak bu kişilere fayda verir.” demektir. Bu kişiler de ayetin devamında izah edilmiş: 1- Allah’ın kendisi için izin verdiği 2- Allah’ın sözünden razı olduğu. Bu kişilere şefaat fayda verecektir. Allah, bu kişilere şefaat fayda verecek derken, siz “Yok, fayda veremez” diyorsunuz… Bu sözünüzle Allah’a iftira attığınızın ve nasıl bir cinayet işlediğinizin farkında mısınız?
Eğer biraz aklınız varsa pişman olur ve hemen tövbe edersiniz…
Sevgili kardeşim, şefaatin hak olduğuna dair 2. delilimizi burada sonlandıralım ve şimdi Kur’an’dan 3. delilimize geçelim.
